زیبایی و بهداشت دهان و دندان

سلام خدمت دوستان و علاقه مندان به زیبایی و بهداشت 

در این کتاب آموزشی شما با عناوین زیر آشنا می شوید.

دندانهای کودکان-اهمیت ویزیتهای دندان پزشکی

دندانهای حساس-کاشت دندان

دندانهای عقل-فلوراید و پوسیدگی دندان

علل و درمانهای اختلالات گیجگاهی فکی 

بیماری پریودنتال-کنترل پلاک و جرم

این کتاب به تعداد محدود باقی مانده است و با تخفیف فوق العاده عرضه می گردد.

مبلغی که بابت خرید این کتاب می پردازید ،بسیار کمتذ از هزینه هایی است که در آینده بابت نخواندن آن خواهید پرداخت.

تقدیم به تمام علاقه مندان بهداشت دهان و دندان

خلاصه مقالات چهارمين همايش انجمن علمي پريودنتولوژي ايران 62 ص

خلاصه مقالات همايش 14

مروري به درمان ايمپلنت با روش Immediate Loading و گزارش چند مورد:

دكتر مژگان پاك‌نژاد*

در روش‌هاي استاندارد و روتين ايمپلنت يك دوره ترميم بدون اعمال بار 6 هفته‌اي توصيه مي‌شود كه معمولاً تحمل اين دوره بي‌دنداني براي بسياري ار بيماران دشوار مي‌باشد.

اغلب بيماران خواهان اين هستند كه بلافاصله سيستم بي‌دنداني‌شان بازسازي و داراي فانكشن شوند. همچنين زيبايي نيز سريعتر به آنها برگردانده شده و در وقتشان نيز صرفه جويي گردد.

امروزه با استفاده از روش Immediate Loading كه پروتز بلافاصله پس از اتمام عمل بر روي فيكسچر گذاشته مي‌شود. مي‌توان به اين خواسته تحقق بخشيد.

البته لزوم اعمال بار تاخيري در روش استاندارد بصورت علمي ثابت شده ولي هميشه ترس از failure بعلت اعمال فوري Load وجود داشته است

خلاصه مقالات همايش 15

 اعمال بار بخودي خود مسئول ايجاد بافت فيبروزه نيست بلكه اين Micromotion هاي بالاتر از آستانه تحمل (m 50 تا m 150) در طي دوره ترميم است كه ايجاد مشكل مي‌كند.

يكي از راههاي كنترل Micromotion در مقادير پايين‌تر از آستانه مخرب، دقت در انتخاب بيمار براي دست يابي به ثبات اوليه ايمپلنت از نظر sufficient bone quality است.

در اين مطالعه به بحث در مورد، موارد تجويز ايمپلنت در بي‌دنداني‌هاي مختلف، ملاحظات Esthetic و تكنيك و اصول گام به گام درمان با استفاده از روشImmediate Loading مي‌پردازيم.

خلاصه مقالات همايش 16

 سينوس ليفت، كدام تكنيك؟ كدام ماده؟

دكتر حميد محمودهاشمي*

چند سالي است كه روشهاي مختلف سينوس ليفت جهت حل مشكل ايمپلنت در قسمت خلفي ماگزيلا متداول شده است. همچنين مواد مختلفي علاوه بر استخوان خود فرد در اين تكنيكها استفاده مي‌گردد. روشهاي اصلي سينوس ليفت عبارتند از:

- Window simultaneous

- Window stage

- Osteotome

كه هم اكنون هر تكنيك، مورد استفاده خود را دارد و نيز كاربرد مواد مختلف الوپلاست همراه استخوان كاملاً مرسوم و توصيه شده است. هدف از اين مقاله بررسي روشها و مواد فوق و راهنمايي جراحان در انتخاب تكنيك بهتر و بيان موارد مثبت و منفي تكنيكهاي فوق مي‌باشد. همچنين آناتومي ناحيه بهمراه نكات كليدي اين تكنيكها مورد بحث قرار خواهد گرفت.

خلاصه مقالات همايش 17

ملاحظات اكلوژني و پريودنشيوم

دكتر مسعود اجلالي *

با تقليل پريودنشيوم پس از بيماريهاي پريو و درمان آن ملاحظات اكلوژني خاص بشرح زير بايستي مورد نظر باشد.

1- تغيير در Occlusul table بعلت تقليل در نيروهاي وارده بر دندان

2- تغيير در Occlusul scheme بعلت عدم توانائي در وظايفي كه دندانها در حركات افقي فك دارند

3- Occlusul Adjustment بعلت تقليل نيروها بين دندانهاي موجود بخصوص دندانهائي كه تحت تروما بوده وبا كاهش بافت‌هاي پريودنشيوم مواجه هشتند

در اين سخنراني به موارد فوق اشاره شده و نحوه اجراي آن شرح داده خواهد شد.

 خلاصه مقالات همايش 19

 شيوع بيماري لثه و پريودونتال در بيماران قلبي مصرف كننده نيفديپين

دكتر محمدحسن نجفي‌نشلي*

نيفديپين يك كلسيم كانال بلوكر از گروه دي هيدروپيريدين مي‌باشد كه بطور وسيعي بعنوان وازوديلاتور در درمان هيپرتانسيون و بيماري ايسكميك قلبي استفاده مي‌شود. افزايش حجم لثه يكي از اثرات جانبي مصرف نيفديپين مي‌باشد. اين مطالعه براي اينكه شيوع بيماريهاي پريودنتال و افزايش حجم لثه را در بيماران قلبي تحت درمان با نيفديپين تعيين كند، اجرا شد.

روش كار:

در يك مطالعه مقطعي اطلاعات از 16 بيمار كه نيفديپين مصرف مي‌كردند با 20 بيمار با اختلالات قلبي كه نيفديپين را مصرف نمي‌كردند، مقايسه شد. همه بيماران از نظر بيماريهاي پريودنتال و افزايش حجم لثه با سه ايندكس مختلف آزمايش شدند. ايندكس پريودنتال PI (Silness & Loe- 1964. (Russel- 1965) و ايندكس افزايش حجم لثه GO (Miller Damm- 1992)

خلاصه مقالات همايش 20

 نتايج:

بين دو گروه نيفديپين و شاهد از لحاظ سن، جنس، ايندكس راسل و PI هيچ تفاوت معني‌داري وجود نداشت. اما درصد شيوع هيپرپلازي در گروه نيفديپين در ناحيه دندانهاي قدامي فك پايين شديدتر بود. P=0.05

در پايان نتيجه مي‌گيريم كه شيوع افزايش حجم كلينيكي مرتبط با دارو درماني مزمن با نيفديپين پايين است. شدت هيپرپلازي ناشي از نيفديپين به طور مستقيم با سطح تحصيلات و بهداشت دهان بستگي دارد.

خلاصه مقالات همايش 21

بررسي ارتباط بين بيماريهاي پريودنتال و ميزان فيبرينوژن پلاسما

دكتر كاظم فاطمي*

مقدمه:

فيبرينوژن يكي از پروتئين‌هاي فاز حاد است كه سطح آن در ضمن بيماريهاي پريودنتال افزايش مي‌يابد. هدف از انجام مطالعه حاضر بررسي ارتباط بين بيماريهاي پريودنتال و ميزان فيبرينوژن پلاسما مي‌باشد.

مواد و روشها:

در اين مطالعه تعداد 60 نفر (30 نفر گروه تست و 30 نفر گروه كنترل) شامل 27 مرد و 33 زن بررسي شدند. پارامترهاي پريودنتال مورد بررسي شامل: ميزان عمق پلاكت (PPD)، سطح چسبندگي (CAL) و خونريزي حين پروبينگ (BOP) بود. علاوه بر اين فاكتورهاي سن، جنس، ميزان تحصيلات، وضعيت بهداشت دهان و دندان و استعمال دخانيات بررسي گرديد و بيماران جهت تعيين ميزان فيبرينوژن به آزمايشگاه ارجاع شدند.

يافته‌ها:

پس از آناليز آماري داده‌ها نتايج مطالعه نشان داد كه:

خلاصه مقالات همايش 22

1- ميزان فيبرينوژن در گروه تست (mg/dl 24/312) نسبت به گروه كنترل (mg/dl 32/282) بطور معني‌داري بالاتر بود.

2- با افزايش CAL ميزان فيبرينوژن نيز افزايش مي‌يابد.

3- ميزان فيبرينوژن در افراد با BOP بالاتر، بيشتر است.

4- با بالا رفتن عمق پاكت ميزان فيبرينوژن نيز بالا مي‌رود ولي اين افزايش معني‌دار نبود

5- ميزان تحصيلات و وضعيت بهداشت نسبت معكوس با مقدار فيبرينوژن نشان داد.

نتيجه گيري:

بيماريهاي پريودنتال مي‌تواند باعث افزايش فيبرينوژن گردد كه ممكن است به علت ماهيت عفوني اين بيماريها باشد.

*استاديار گروه پريودنتولوژي دانشگاه علوم پزشكي تهران

*دانشيار گروه جراحي دهان و فك و صورت دانشگاه علوم پزشكي تهران

*عضوهيات علمي و مدير گروه پروتزهاي متحرك دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي

*استاديار و مدير گروه پريودنتولوژي دانشگاه علوم پزشكي مشهد

*استاديار گروه پريودنتولوژي دانشگاه علوم پزشكي مشهد

پايان نامه دندان پزشكي -بررسي نياز به درمان هاي ارتودنسي در دانش آموزان

چكيده:

عنوان: بررسي نياز به درمان‌هاي ارتودنسي در دانش‌آموزان 16-14 ساله منطقه 19 آموزش و پرورش تهران در سال 1382.

سابقه و هدف :نياز به درمان‌هاي ارتودنسي الگوي شناخته شده‌اي ندارد و دندانپزشكان نظرهاي متفاوتي درباره نياز به درمان ابراز مي‌كنند. آگاهي از ميزان نياز به درمان‌هاي ارتودنسي براي برنامه ريزي‌هاي كلان بهداشتي و بيمه دندانپزشكي اهميت ويژه‌اي دارد. در اين پژوهش، نياز به درمان‌هاي ارتودنسي در دانش‌آموزان 16-14 ساله منطقه 19 آموزش و پرورش شهر تهران تعيين شد.

مواد و روش‌ها: در اين پژوهش 460 دانش‌آموز 16-14 ساله دبيرستاني از منطقه 19 آموزش و پرورش شهر تهران معاينه شدند و نياز به درمان‌هاي ارتودنسي به كمك جزء سلامت دنداني(DHC) شاخص نياز به درمان‌هاي ارتودنسي(IOTN) بررسي شد. نمونه‌ها از شش دبيرستان دولتي دخترانه و پسرانه به طور تصادفي وبه نسبت جمعيت انتخاب شدند و معاينات به كمك آيسلانگ و خط‌كش DHCزير نور آفتاب و روي صندلي معمولي انجام شد و يافته‌ها براي بررسي ميزان نياز در هر گروه و مقايسه بين گروه‌هاي مختلف تجزيه و تحليل گرديد.

يافته‌ها: از ميان دانش‌آموزان معاينه شده 6/17 درصددر رتبه 4و5، 9/25 درصد در رتبه 3 و 5/59 درصد در رتبه 1و2 سلامت دنداني قرار مي‌گيرند. رابطه معني‌داري ميان نياز به درمان‌هاي ارتودنسي با جنس و سن مشاهده نشد. (P>0.05) بيشترين عوامل ايجاد كننده نياز به درمان جابه‌جايي نقطه تماس، اورجت، اپن بايت و كراس بايت بود.

فصل اول:

• دلايل انتخاب موضوع
• بيان مساله
• بررسي پيشينه پژوهش
• معرفي شاخص نياز به درمان‌هاي ارتودنسي
• اهداف
• دلايل انتخاب موضوع

آنچه براي برنامه‌ريزي‌هاي كلان و حصول نتايج عالي داراي اهميت فوق العاده است وجود شاخصهاي معتبر و آمار صحيح مي‌باشد كه در طي يك تحقيقات صحيح با رعايت اصول و مباني آن بدست مي‌آيد. در علوم پزشكي و دندانپزشكي نيز اين موضوع بشدت ضروري است. داشتن شاخص و آمار در كليه گرايشهاي دندانپزشكي از جمله ارتودنسي كه بعنوان قديمي‌ترين شاخه علم دندانپزشكي مطرح است، راه را براي برنامه‌ريزي صحيح و حصول نتايج عالي تسهيل خواهد نمود.

-- اساساً ارائه خدمات در سطح جامعه بايد با برنامه‌ريزي و با توجه به منابع و اولويتها صورت پذيرد. در دندانپزشكي جامعه‌نگر نيز برنامه‌ريزي‌ها براي درمان جامعه‌نگر انجام مي‌شود.

-- با داشتن برآوردي از نياز جامعه به درمان مي‌توان وضعيت آينده را با وضعيت امروز مقايسه نمود و تأثير كيفيت آموزش، روش‌ها و امكانات جديدتر را براي كاهش نياز جامعه به درمان ارزيابي نمود و با انجام اين مطالعه ميزان نياز به درمان دانش‌آموزان 16-14 ساله منطقه 19 آموزش و پرورش شهر تهران مشخص خواهد شد.

-- از موارد كاربرد ديگر اين پژوهش مي‌توان ارزيابي نتايج درمان، مقايسه شاخص‌هاي جديد، مقايسه نياز يا احساس نياز، تأثير رواني مال اكلوژن با توجه به شدت آن، بررسي صحت انتخاب بيمار، مقايسه روشهاي درماني و درمان‌كنندگان را نام برد.

-- با انجام اين پژوهش مي‌توان از اين شاخص، در سطح وسيع در كشورمان براي دستيابي به اهداف فوق استفاده نمود.

-- انجام اين تحقيق نياز به زمان طولاني ندارد و امكانات خاص و پرهزينه‌اي نمي‌خواهد. توانايي انجام اين تحقيق از نظر تخصصي و پرسنلي، مالي و تجهيزاتي و مواد مصرفي در چهارچوب امكانات معاونت پژوهشي مي‌باشد.

-- انجام اين تحقيق آسان علمي و عملي بوده و نمونه‌ها در دسترس هستند و انجام آن پس از دوره يا آموزش مناسبي امكان‌پذير است. و خود محقق به همراه همكارانش قادر به انجام آن هستند. از آنجائيكه اين شاخص در بعضي از نقاط جهان به پيشنهاد W.H.O اندازه‌گيري شده و در كشور ما هم دو طرح كوچك‌تر از آن انجام شده لذا در بررسي منابع اطلاعات، مشكل خاصي بچشم نمي‌خورد. بعلت شرايط خاص كشور ما، براي اولين بار اين تحقيق در منطقه 19 آموزش و پرورش شهر تهران بعنوان بخشي از طرح كلي مركز تحقيقات علوم دندانپزشكي در سطح تهران انجام و بدين ترتيب بناي تحقيقات بزرگتر و كاربردهاي بيشتر اين شاخص در ايران پايه‌ريزي مي‌گردد.

بيان مسئله:

يكي از مهترين مشكلاتي كه رشته ارتودنسي همواره با آن مواجه است تعيين شاخص نياز به انجام درمان ارتودنسي است .شاخص نياز به درمان ارتودنسي در سراسر جهان کاربرد وسيعي داشته ودر اروپا وآمريکا از اعتبار روزافزوني برخوردار است اما متاسفانه در جامعه ما، نياز به درمان ارتودنسي الگوي شناخته شده اي ندارد و برآورد دقيقي از نياز به درمان درسطح جامعه در دسترس نيست،در حالي که اعلان نظر قطعي براي شروع درمان بر مبناي چنين شاخصهائي ممکن بوده وهمچنين بهبود وضعيت بهداشت وسلامت جامعه از طريق تحت پوشش بيمهقرارگرفتنخدمات ارتودنسي همچون ساير كشورهاي پيشرفته دنيا وتقسيم نيروي درماني و اولويت بندي درمان مستلزم کسب اطلاعاتي از وضعيت موجود است. توضيح آنکه گاهي اوقات در بين بيماران مراجعه كننده به مطب دندانپزشك و ارتودنتيست هم مواردي پيش مي آيد كه بيمار و دندانپزشك نمي توانند در تصميم گيري راجع به شروع درمان نظر قطعي دهند(4).در حاليکه بسياري از مشكلات بالقوه ارتودنسي در صورت تشخيص در زمان مناسب با هزينه كمتر و درمانهاي ساده تر قابل پيشگيري هستند و از آنجايي كه عمده چنين درمانهايي توسط دندانپزشكان عمومي نيز قابل ارائه بوده و طيف وسيعي از جامعه ، امكان برخورداري از آن را خواهند يافت .از طرف ديگر هر چند هدف ما در كلينيك درمان تك تك افراد است ولي به عنوان عضوي از ارائه دهندگان خدمات بهداشتي ، درماني، هدف نهايي ما بهبود شرايط موجود در كل جامعه وتحقق اهداف توسعه در کشور است.يکياز اهداف توسعه در جوامعي چون جامعه ما بهبود وضعيت بهداشتي از طريق پوشش بيمه اي براي خدمات بهداشتي است. ارتودنسي نيز مي تواند چون ساير كشورهاي پيشرفته دنيا تحت پوشش بيمه قرار گيرد.اين مهم زماني ممکن وميسر مي شود که اولويتها و نيازهاي جامعه در چهارچوب مشخص و هماهنگ وبر طبق الگوهاي شناخته شده ومورد قبول جامعه علمي،براي مراجع تصميم گيرنده تبيين شود. در واقع لازم است معيارهايي ارائه شود تا حداقل تمام دندانپزشكان بتوانند نياز درمان را به طور يكسان تعيين نموده وهمچنين نياز جامعه به درمانهاي ارتودنسي به صورت کمي تعيين شده تا مسئولين کشوري بتوانند با همکاري مراکز علمي نسبت به تعيين اولويتهاي درماني اقدام نمايند.

يكي از راه حلهايي كه براي تعيين نياز يا عدم نياز بيمار به انجام درمان ارتودنسي ارائه شده ، استفاده از شاخصهاي اكلوزالي است.در واقع جهت ارزيابي نياز به درمان ، تعيين اسنانداردهاي درماني و ارزيابي نتايج كار توسط خود درمانگر، ايجاد شاخصي كه كيفيت نتيجه درمان را به کميت تبديل كند لازم است. شاخص‌ها جهت طبقه‌بندي ناهنجاري‌هاي پزشكي و دنداني به وجود آمده اند تا در اپيدميولوژي ، تحقيقات و طبقه‌بندي بيماران بر اساس نياز ما را ياري دهند(13). مهمترين خصوصياتي که شاخص هاي اكلوزال بايد داشته باشند عبارتنداز: اعتبار؛ ( توانايي سنجش خصوصيت مورد نظر)، تكرارپذيري؛ (مشابه بودن مشاهدات توسط مشاهده‌گرهاي يكسان و يا متفاوت در زمان هاي مختلف) ، سادگي استفاده ، مقبوليت در ميان شاغلين حرفه دندانپزشكي و پذيرش در بين آحادجامعه .

به طور کلي برخي شاخصهاي معرفي شده عبارتند از:

1- IOTN (Index of Orthodontic Treatment Need)

2- PAR Peer Assessment Rating index) )

3- شاخص اولويت درماني Grainger ( (Treatment Priority Index = TPI

4- شاخص اكلوزال Summer ( Summers O cclusal Index = SOI)

سنجش شاخص هاي 3و4 زمان زيادي صرف مي كند و استفاده از آنها مشكل و مستلزم تكميل فرم طولاني و پيچيده اي است و همين اشكالات امكان تحقيقات و ارزيابي نتايج را محدود مي كند . دو شـاخـصIOTN وPAR در حدود 20 سال قبل ايجاد شده اند، شاخص نيازبه درمانهاي ارتودنسي شاخصIOTN (Index of Orthodontic Treatment Need)، که خود از دو جزء مستقل: الف)جزء سلامت دنداني (DHC) و ب) جزء زيبايي (Aesthetic Component) تشكيل شده از معروفترين شاخصهايي است كه در حال حاضر استفاده مي شود(1).به كمك اين شاخص مي توان بيماراني را كه نياز زيادي به درمان ارتودنسي دارند، تعيين كرده و اولويتهاي درماني افراد را مشخص نمود و از طرف ديگر بيماراني را كه نياز به درمان آنها كم بوده ودرمان آنها توسط دندانپزشك عمومي قابل اجراست، را تشخيص داد .

هر چند در کشور ما براي سنجش شاخص نيازبه درمانهاي ارتودنسيمطالعاتي در دو شهر گرگان (31) و بندر انزلي (32) بطور منطقه اي، انجام شده ، اما متاسفانه تابحال اقدامي براي سنجش اين شاخص در سطح شهر تهران انجام نگرفته است . اين در حالي است که انجام چنين مطالعاتي در شهر تهران از اهميت خاصي برخوردار است زيرا شهر تهران به دليل تمركز امكانات بهداشتي و پايتخت بودنش معمولاَ در فعاليت هاي بهداشتي الگوي ساير مناطق كشور بوده وهمچنين به لحاظ امكان ارائه خدمات درماني بهتر، برداشتن اولين گامها براي ارائه خدمات بيمه دندانپزشكي در اين منطقه ميسر است و برآورد نياز ساكنان تهران به درمان ارتودنسي و تخمين پراكندگي اين نياز به تحقق اين ايده کمک وافري خواهد نمود.

هدف كلي پژوهش حاضر دستيابي وکسب اطلاعات مورد نياز براي تعيين شاخصهاي نياز به درمان ارتودنسي است که در قالب بخشي از يک طرح پژوهشي فراگيرتر با عنوان « بررسي نياز به درمانهاي ارتودنسي درنوجوانان 16-14 ساله تهران و شهر ري» ، مصوب مركز تحقيقات دندانپزشكي، انجام پذيرفته است. براي اين منظور جزء سلامت دنداني(DHC) شاخص نياز به درمان ارتودنسي (IOTN)و رابطه آن باجنس ، سن در نوجوانان 16-14 ساله دبيرستان‌هاي منطقه19آموزش و پرورش شهر تهران در سال 1382 ، مورد بررسي و سنجش قرار گرفته است. انتخاب گروه سني 16-14 ساله به اين دليل بوده که اولا اين گروه سني در دبيرستان ها حضور داشته ولذا دسترسي به آنها راحت تر است وثانيا در اين گروه سني به تصحيح شاخص تطابق با دوره دنداني مختلط ، نيازي نيست وبنابراين نمونه گيري مطمئن تر است.

با استفاده از شاخصهاي اكلوزاليتحقيقات مختلفي در کشورهاي: انگلستان (3)، ايالات متحده (7) ، مالزي (14)، اردن (13) و چندين كشور ديگر انجام شده است. نتايج اين تحقيقات نشان مي دهد که نياز به درمان ارتودنسي در مناطق و نژادهاي مختلف متفاوت بوده وپارامترهاي مختلفي بر آن اثر گذار است که در ادامه در قسمت پيشينه به آنها اشاره مختصري خواهد شد.

بررسي پيشينه پژوهش

معرفي كاربرد شاخص هاي مال اكلوژن(1)

شاخص هاي ارتودنسي سال ها براي سنجش شدت مال اكلوژن بيماران و نياز آن ها به درمان به كار رفـتـه انـد. دوشـاخـص IOTN (Index of Orthodontic Treatment Need)وPAR Assessment Rating index)(Peer در حدود 20 سال قبل معرفي شدند.كاربرد شاخص ها در آينده فراگيرتر خواهد شد تا سنجش نياز به درمان و موفقيت درمان از همگوني بيشتري برخوردار شود.

درمان هاي ارتودنسي از ابتداي بنيانگذاري (National Health Service)NHS در سال 1948 در دسترس بوده اند. دسترسي به اين درمان ها از آن زمان در سطح وسيع‌تري ممكن شده و درمان در مطب‌ها نيز پيچيده تر گشته است، ضمناَ تمايل به درمان هاي ثابت و فانكشنال نيز بيش تر به چشم مي خورد. در سالهاي اخير ، نگراني هايي درباره استانداردNHS براي درمان ارتودنسي ، به خصوص درباره خدمات دندانپزشكان عمومي به وجود آمده است. Elderton و Clark دريافتند اكلوژن تنها در ميان يك سوم بيماران بهبود مي‌يابد.در مطالعه اي اخيراَ از1200موردمعرفيشده بهDentalPractice Board ، در درصد قابل توجهي از آنان ، نياز به درمان كاهش يافته و دندان ها رديف شده بودند. از موارد گزارش شده، 20 درصد نياز متوسطي به درمان داشتند و اين نشان مي داد بيماران اين گروه به خوبي درمان شده بودند.براي چندين سال ارزيابي كيفيت نتايج درماني ارتدنسي يكي از مشكلات بوده است . براي بيماران و دندانپزشكان عمومي ومتخصصين ديدگاههاي متفاوتي درباره يك اكلوژن خوب وجود داشت.Andrews دريافت كه حتي در 1150 موردي كه استاندارد درماني آنها بالا در نظر گرفته شده بود گوناگوني قابل ملاحظه اي از نظر ، يك نتيجه خوب ، وجود داشت.

بيماران اغلب از اينكه چرا براي درمان فرا خوانده شدند آگاهي نداشتند . به‌نظر مي رسد كه بسياري از درمان‌هاي ارتودنسي كه در گذشته انجام مي شد در اثر القاي دندانپزشك بود، بنابراين به روش‌هايي براي تعريف نيازها و استانداردهاي درماني نياز داريم.

معمولاَ در سيستم هاي بهداشتي عمومي منابع موجود براي برآورد نيازها كفايت نمي كنند. بر اين اساس مجبور به تقسيم منابع و اولويت بندي هستيم. به دليل كمبود منابع و نگراني درباره استانداردهاي درمان ارتودنسي در كشورهايي كه بيمه درماني قدرتمندي دارند، به طور كلي سيستمي منطقي براي اولويت بندي مال اكلوژن مطلوب خواهد بود. در سوئد و نروژ ارتودنتيست ها مال اكلوژن را در چند گروه بندي كرده اند كه ميزان برداشت از منابع بهداشت عمومي را براي درمان مشخص مي كند؛ بيماران مبتلا به شكاف لب و كام ، اورجت بيش از 10 ميلي متر، دندان هاي نهفته و چندين دندان غايب در گروه فوري ترين درمان ها قرار مي گيرند و بيماراني كه دندان‌ها‌يشان كمي نامرتب است از اولويت كمتري برخوردارند.اين طبقه بندي را مي توان يك شاخص براي نياز درماني دانست. جهت ارزيابي درمان تعيين اسنانداردهاي درماني و ارزيابي نتايج كار توسط خود درمانگر، ايجاد شاخصي كه كيفيت نتيجه درمان را به عدد تبديل كند لازم است.

چرا بايد از شاخص ها استفاده كنيم ؟

شاخص‌ها جهت طبقه‌بندي ناهنجاري‌هاي پزشكي و دنداني به وجود آمده اند تا در اپيدميولوژي ، تحقيقات و طبقه‌بندي بيماران بر اساس نياز ما را ياري دهند. شاخص DMF در دندانپزشكي ترميمي وشاخص هايي در پريودنتولوژي و ساير زمينه هاي دندانپزشكي سال هاست كه مورد استفاده قرار مي گيرد. مال اكلوژن پديده اي بي همتا است از آنجا كه الگوهاي بي ارتباطي را نمايش مي دهد كه بيما ر نسبت به آنها واكنش متفاوتي دارد.

شاخص هاي بسياري در گذشته براي سنجش مال اكلوژن به وجود آمد، اما تنها دو شاخص اولويت درمانيGrainger ( TPI ) وشاخص اكلوزال Summer ( OI) كاربرد وسيع يافته بودند،با اين حال ،سنجش اين شاخص ها زمان زيادي صرف مي كند و استفاده از آنها مشكل و مستلزم تكميل فرم طولاني و پيچيده اي است و همين اشكالات امكان تحقيقات و ارزيابي نتايج را محدود مي كند.

برخي مطالعات نتايج به دست آمده از كاربرد شاخص هاي متفاوت مال اكلوژن رامقايسه كردهاند.Hermanson ، Greve تفاوت قابل توجهي را در امتياز بندي پنج شاخص مختلف، كه نمونه هاي مشابهي را سنجيده بودند، يافتند، در حالي كه Gereve، Hagan همراهي بالايي را بين معالجه كنندگان در كاربرد 3 شاخص مختلف يافته بودند.

استفاده ازشاخص ها بايد در تفسير خصوصيت ها همگوني ايجاد كند.در حاليکه شاخص‌هاي مورد استفاده تا سال هاي اخير الگوهاي مشابهي را از خصوصيات مختلف يك مال اكلوژن نشان نمي دادند. وبه همين دليل با وجود آن كه شاخص ها ي متعددي به وجود آمده اند (همانطور كه قبلاَ اشاره كرديم) هيچ يك در سطح بين المللي مقبوليت نيافتند. بنا براين شاخص هاي ساده تر بايد ايجاد گردند. در چند سال اخير ، دو بخش دانشگاهي ( در متچستر و بريستول ) و چهار مجمع ارتودنسي از طريق گروه الحاقي استانداردهاي خود- دو شاخص براي مال اكلوژن را ايجاد كرده اندکه عبارتند از:

الف) شاخص نيازبه درمانهاي ارتودنسي(IOTN) ب) شاخص درجه بندي سنجش همتايي يا PAR

(Peer Assessment Rating) . شاخص نيازبه درمانهاي ارتودنسي(IOTN) ازدو جزء مستقلسلامت دنداني (Dental Health Component = DHC) و جزء زيبايي (AestheticComponent) تشكيل شده است. شاخص درجه بندي سنجش همتايي(PAR) مقادير عددي را به الگوهاي مختلفي نسبت مي دهد كه در نهايت مال اكلوژن را به وجود مي آورند و مجموع اين ها ميزان انحراف از اكلوژن ايده آل را نشان مي دهد( كه اكلوژن عالي مقدار عددي صفر را مي پذيرد).

اين شاخص ها توسط 74 دندانپزشك شامل 22 ارتودنتيست مشاور، 22 متخصص رشته هاي ديگر، 11 مسئول دندانپزشكي در جامعه، 15 دندانپزشك عمومي و 4 صاحب نظر ديگر( مشاور بورد دندانپزشكي و كاركنان بخش ارتودنسي بيمارستان) ارزيابي شد تا مطمئن شويم مجموعه صاحب نظران نمايانگر جامعه دندانپزشكي هستند.(1)

تاريخچه ابداع IOTN

ايجاد شاخصي براي سنجش اولويت درماني(2)

هدف اين مطالعه ايجاد شاخصي معتبر و تكرار پذير براي ارجحيت درمان ارتودنسي بود.پس از مرور متون در دسترس ، چنين نتيجه گيري شد كه اين هدف با ايجاد دو جزء جداگانه براي ثبت:1- سلامت دنداني و عملكردي براي درمان،2-عدم تناسب زيبايي به وجود آمده توسط مال اكلوژنايـجـاد شــدهاسـت. با تـغـيـيـري درشــاخـص بکار رفته ‌تـوســــط(Swedish Dental Health Board) براي سنجش نياز درماني بر اساس عملكرد در سلامت دنداني ، اين شاخص به صورت 5 رتبه با مر زهاي مشخص تغيير يافت. براي سنجش نياز درماني از ديدگاه زيبايي نيز شاخصي با 10 طبقه، به طور مستقل تعريف شد . اين شاخص با استفاده از عكس هايي از افراد 12 ساله كه در يك تحقيق بزرگ چند تيمي جمع آوري شده بود ارزيابي شد. 6 قضاوت كننده غير دندانپزشك اين عكس ها را بر اساس يك ميزان آنالوگ بصري و به فواصل مساوي در محدوده ارزيابي تنظيم كردند و عكس هايي كه نماينده هر دسته بودند انتخاب شدند. براي سنجش اين شاخص در عمل ، دو نمونه از جمعيت ، گروهي از بيماران ارجاعي براي درمان و نمونه اضافي از كودكان 12-11 ساله مدرسه اي ، انتخاب شدند. هر دو گروه با ستفاده از شاخص ارزيابي شدند و نتايج رضايت بخشي از يافته هاي هر مشاهده گرو مقايسه مشاهده گر هاي مختلف ، به دست آمد.

نقد:

در اين شاخص به خوبي به دو جزء مستقل نياز درماني ارتودنــــسي ( جزء زيبايي و جزء سلامت دنداني ) به طور جداگانه بها داده شده است، لذا خصوصيات شاخص اكلوزالي ايده ال ( از جمله اعتبار) در اين شاخص بيش از ساير شاخص ها نمود مي يابد. در كارهاي بعدي نشان داده شد اين دو جزء همپوشاني بالايي دارند و مي توان شاخص DHCرا به صورت مستقل نيز در كارهاي جامعه نگر به كار برد.

نياز به درمان ارتودنسي در كودكان انگلستان(3)

مديريت موثر يك سيستم تامين كننده سلامت دنداني عمومي به اطلاعات دقيقي ازنياز جامعهاحتياج دارد. در بررسي هاي پيشين ميزان نياز به درمان ها ي ارتودنسي در جوامع كه توسط اپيدمولوژيست ها و ارتودنتيستها ارزيابي شده ، بسيار گوناگون بوده است. اين مقاله يافته هاي دو پژوهش مستقل از نياز درماني ارتودنسي در انگلستان را با استفاده از شاخص نياز به درمان هاي ارتودنسي(2) نشان مي دهد. نتايج نشان مي دهند كه تقريباَ يك سوم جمعيت 11 تا 12 ساله انگلستان به درمان ارتودنسي نياز دارند . اساس انتخاب گروه هاي نيازمند به درمان در هر دو مطالعه مشابه و بر اساس شديد ترين الگوهاي ناهنجاري اكلوزالي بود.

بررسي تأثير درمان پريودنتال بر سطح سرمي 77 ص

مقدمه :

طي نيم قرن گذشته محققين بر اين باور بودند كه بيماري پريودنتال به پريودنشيوم مارجينال محدود بوده و ميكروارگانيسم هاي پريودنتال عامل بروز پيامد هاي سيستميك مهمي در افراد سالم نمي باشند.(1)

در حالي كه شواهد اخير از افزايش سطح سرمي C-reactive protein(CRP) ، هيپرفيبرينوژنمي ،لكوسيتوز متوسط و نيز افزايش سطح سرمي IL₁[1] وIL6 [2] در مبتلايان به پريودنتيت شديد در مقايسه با افراد سالم گروه كنترل گواهي داده اند .(17)

آنچه از نظريه نقش سيستميك پاسخ التهابي ناشي از بيماري پريودنتال در افراد به ظاهر سالم حمايت مي نمايد توسط سه گروه مشاهدات بدست آمده است .(24)

1- بيماري پريودنتال در ارتباط با افزايش خطر حوادث قلبي عروقي ، زايمانهاي زودرس با نوزادان زير وزن طبيعي تولد و عدم دستيابي به كنترل مطلوب قند خون در ديابتيك هاي نوع دوم شناخته شده است .

2- بيماري پريودنتال به اندازه ساير عفونت هاي مزمن در ارتباط با حوادث قلبي – عروقي حائز اهميت نشان داده شده است .

3- مدل هاي تجربي گواه ضخيم شدن لايه داخلي عروق كاروتيد و تاخير در رشد جنين در مبتلايان به عفونتهاي پريودنتال بوده اند .

يكي از چندين مكانيسم شرح داده شده براي مشاهدات فوق آزاد سازي مديا تورهايي همچون CRP, IL6, [3] TNF_α در مبتلايان به بيماري پريودنتال بداخل گردش خون مي باشد .

چنين پاسخي مي تواند توسط عفونت موضعي يا تخريب التهابي نسوج پريودنتال و يا توسط انتشار سيستميك باكتريها يا توكسين و محصولات آنها رخ دهد . (24)

از آنجايي كه افزايش سطح سرمي CRP مي تواند به عنوان نشانگري با ارزش خطر تنگي عروق كرونر را پيش بيني نموده و نيز فيبرينوژن ، TNF_α و IL₆ به عنوان ساير پروتئين هاي فاز حاد طي روند بيماري پريودنتال سطح افزايش يافته سرمي را نشان مي دهند ، براي تائيد قطعي نقش پريودنتيت در بروز چنين تغييرات سرمي ارزيابي نوسانات سطح مديا تورهاي التهابي به دنبال درمان پريودنتال منطقي خواهد بود .بدين ترتيب نقش درمانهاي پريودنتال نه تنها از نقطه نظر بهبود شرايط سيستم دنداني و پريودنشيوم ، بهبود كيفيت زندگي و افزايش اعتماد به نفس بيماران در برقراري ارتباطات اجتماعي ، بلكه از ديدگاه كاهش ريسك بيماريهاي تهديد كننده حيات ، همچون آترواسكلروزيس ، حوادث قلبي – عروقي و سكته هاي مغزي مي تواند مطرح گردد.

هدف ازاين پايان نامه نيز ارزيابي تاثير درمان پريودنتال بر سطح سرميCRP، فيبرينوژن پلاسما و شمارش گلبولهاي سفيد خون در مبتلايان به پريودونتيت پيشرفته بوده است .

سلامت دهان و دندان:

تحقيقات متعدد انجام شده تا به امروز تأثير شرايط مختلف سيستميك بر روي سلامت دهان را قوياً تأييد مي‌نمايد. براي مثال ديابت به عنوان يك ريسك فاكتور براي بيماري پريودنتال شناخته شده است. هم‌چنين مصرف تنباكو را عامل مؤثري در از دست رفتن دندان‌ها، Attachment Loss و از دست رفتن استخوان آلوئول مي‌دانند.(4)

اما هنوز نقش عفونت‌هاي دهان به عنوان يك نشانگر خطر براي پيامدهاي مختلف پزشكي از جمله مرگ‌ومير به خوبي شناخته شده نيست. (4)

در حال حاضر اين فرضيه كه بيماري‌هاي متفاوت در حفره دهان مثل بيماري‌هاي پريودنتال اثرات شديدي بر روي سلامت عمومي دارند، بتدريج قوّت مي‌گيرد. باكتري‌هاي گرم منفي موجود در پاكت‌هاي پريودنتال عميق و ضايعات فوركا حتي در موارد مزمن مي‌توانند به سرعت تكثير گرديده و به آساني از طريق جريان خون منتشر شوند. فعاليت التهابي اين ميكروارگانيسم‌ها به عنوان ريسك فاكتور براي آترواسكلروز، بيماري‌هاي كرونري قلب (CHD) و سكته‌هاي مغزي (Storke) مطرح گرديده‌اند. نشان داده شده كه شدت آترواسكلروز كرونري به طور مستقيمي باشدت عفونت دنداني مرتبط است. در همين راستا نقش عفونت‌هاي دهاني به عنوان ريسك فاكتور براي انفاركتوس قلبي مورد تأييد قرار گرفته است. (4)

بيماري‌هاي پريودنتال:

بيماري پريودنتال يك عفونت باكتريال گرم منفي Low-grade مزمن است كه ساختمان‌هاي حمايت‌كننده دندان را درگير مي‌كند. شدت بيماري براساس ميزان Attachment loss موجود طبقه‌بندي مي‌شود. فقدان استخوان، بافت همبند و PDL در طول يك واكنش التهابي اتفاق مي‌افتد، كه به وسيله باكتري‌ها و با واسطه ميزبان ايجاد مي‌شود. مطالعات اخير راجع به پاسخ فاز حاد و نقش آن در زمينه آترواسكلروز ديدگاه‌هاي تازه‌اي را در زمينه رابطه احتمالي آترواسكلروزيس با بيماري پريودنتال مطرح ساخته است. (34،28،16،15)

Loe و Theilade نشان دادند كه التهاب لثه به‌وسيله باكتري‌ها ايجاد شده و سلامت لثه به وسيله يكسري از باكتري‌ها به خطر مي‌افتد. Page و Schroeders در تحقيق خود تحت عنوان ژنژيويت تجربي در انسان گزارش كردند كه بيماري پريودنتال يك منشأ التهابي از ميزبان دارد. آنها شروع پاسخ التهابي وابسته به ميزبان را با باكتري‌ها مرتبط دانستند. (15)

في‌الواقع انواع و نسبت سلول‌هاي ميزبان است كه، ضايعات آغازي (Initial)، اوليه (Early)، متوسط (Established) و پيشرفته (Advanced) را توصيف مي‌كند.

آناليز هيستولوژيكي نشان داد كه پاسخ ميزبان تركيبي از التهاب موضعي همراه با ارتشاح سلول‌هاي ايمني ميزبان به جاي ساختمان‌هاي بافت نرم و پيشرفت تخريب ساختمان‌هاي حمايت‌كننده دندان است. (15)

حال براي مطالعه ارتباط ميان بيماري پريودنتال و پاسخ ميزبان در ابتدا بايد به محدوديت‌هاي در نظر گرفتن بيماري در يك ناحيه از دهان به عنوان فعال يا غيرفعال اشاره نمود. (11)

بيماري پريودنتال به عنوان يك بيماري كه در آن دوره عود و خاموشي وجود دارد، شناخته مي‌شود و بر طبق ميزان AL[4] موجود، نه شواهد فعاليت اخير بيماري، طبقه‌بندي مي‌گردد. (11)

از نشانه‌هاي كلينيكي بيماري پريودنتال جهت در نظر گرفتن يك ناحيه به عنوان فعال يا غيرفعال استفاده مي‌شود. يافته‌هاي كلينيكي شامل رنگ (قرمزي)، تورم، خونريزي هنگام پروب، عمق پروب و سطح چسبندگي كلينيكي مي‌باشد.

قرمزي با افزايش واسكولاريته عروق خوني و انتشار سلول‌هاي خوني مرتبط است. Loe و Theilde قرمزي را به عنوان جزئي از gingival index در نظر گرفتند. بنابر نظر اين محققين قرمزي يك نشانة عيني از تغييرات هيستولوژيك است، كه ناشي از فرآيند التهاب بوده و مي‌تواند براي ارزيابي شدت التهاب لثه به كار گرفته شود. وجود قرمزي گواه عدم سلامت نسجي مي‌باشد. قرمزي به تنهايي نشانگر خوبي از پيشرفت بيماري نبوده، در حاليكه فقدان قرمزي يك نشانگر عالي از عدم پيشرفت بيماري مي‌باشد. (15)

خونريزي هنگام پروب (BOP [5] ) مي‌تواند براي تشخيص وسعت التهاب لثه استفاده شود. تشخيص BOP بر اساس عواملي مثل روش پروب كردن، فاكتور زمان براي مشاهده خونريزي و ارزيابي كيفيت خونريزي كامل‌تر مي‌شود. براساس متاآناليز، BOP يك نشان‌گر قابل اعتماد از التهاب بوده و نيز يك پيش‌بيني‌كننده مهم خطر براي پيشرفت AL است.

در اين آناليز نسبت كسري (Odds Ratio) افزايش AL براي بيماران با BOP هميشگي در طول دوره Maintenance ، 79/2 بود. (7)

Caton و همكاران ارتباط ميان خونريزي و نشانه‌هاي عيني التهاب لثه بين دنداني را بررسي كردند. خونريزي در 39% نواحي به ظاهر غير ملتهب يافت شد. اين نشان داد كه ايندگسهاي خونريزي در مقايسه با مشاهدات عيني نسبت به وجود التهاب از حساسيت بيشتري برخوردارند. (15)

Green Steen و همكاران در يك بررسي نقش BOP را در تشخيص بيماري پريودنتال بررسي كردند. آنها دريافتند كه خونريزي، تغييرات باكتريايي، كلينيكي و هيستولوژيك را در ارتباط با بيماري پريودنتال منعكس مي‌كند. محققان دريافتند كه BOP نسبت به نشانه‌هاي چشمي التهاب (تغييرات رنگ) به عنوان يك نشانه اوليه Gingivitis برتري دارد و در واقع خونريزي از سالكوسي كه به ملايمت پروب شده، مقدم بر ظهور تغييرات رنگ لثه و راهنما و اولين نشانه كلينيكي Marginal gingivitis است. (15)

در يك مطالعه بر روي نزديك به 5000 نفر كه در زمينه ارتباط سلامت دهان و بيماري قلبي ـ عروقي انجام گرفته است، Dublin و همكاران دريافتند كه خونريزي تنها فاكتور معني‌دار براي افزايش نسبت كسري (Odds ratio) حملات قلبي Self report بود. (15)

Kepic و همكاران نشان دادند كه اگر بتوان پاكت را به نحوي كه تمام پلاك به همراه قسمت اعظم جرم موجود از داخل آن حذف شود، تميز نمود، سلامت لثه مجدداً برقرار مي‌گردد، اما افزايش عمق پاكت پريودنتال امكان تميز كردن آن را مشكل‌تر مي‌كند. (15)

عمق پروبينگ در Work shop جهاني سال 1996 به عنوان فاصله قابل پروب از مارجين لثه تا قاعده شيار لثه‌اي توصيف شد. پاكت پريودنتال مهم است چون محل اصلي تجمع پاتوژن‌هاي پريودنتال و راه نفوذ باكتري‌ها و محصولات باكتريايي است.(7)

Cafesses و همكاران دشواري تميز كردن كافي پاكت‌هاي عميق (>5mm) را نشان دادند. مطالعات Maintenance طولاني‌مدت مشخص نمود كه در مجموع اگر عمق پروب بيشتر از 3mm نباشد، بيماران مي‌توانند سلامت لثه‌اي خود را حفظ كنند، اين بدان معنا نيست كه تمام پاكت‌هاي بيش از 3mm فعال محسوب مي‌شوند و با پيشرفت در Attachment Loss همراهند، بلكه بر اساس شواهد موجود تنها در درصد كمي از نواحي مشاهده شده با عمق پروب عميق در درازمدت پيشرفت بيماري اتفاق مي‌افتد.(15،4)

Goodson و همكاران نشان دادند زماني كه درمان انجام نشود فقط 5.7 درصد نواحي با عمق پروب عميق ، بعد از 13 ماه دچار A.L مي‌شوند. (4)

Lindhe و همكاران دريافتند كه عمق پروبينگ زياد ارزش پيش‌بيني‌كنندگي مثبت كم (Low Positive Predictive Value) ، اما ارزش پيش‌بيني‌كنندگي منفي بالايي (High Negative Predictive Value) ، براي پيشرفت بيماري دارد. تنها زماني كه عمق پروب در درازمدت بررسي مي‌شود و افزايش نشان مي‌دهد، افزايش عمق پروب ارزش پيش‌بيني‌كنندگي دارد. (15)

Baderstan و همكاران دريافتند كه افزايش عمق پروب به ميزان مساوي يا بيش از يك ميلي‌متر، 80% پيش‌بيني‌كننده Attachment loss آينده است. (15)

Claffey و همكاران دريافتند كه تركيبي از افزايش عمق پروبينگ و BOP از بالاترين ارزش پيش‌بيني‌كنندگي (87% ) براي Attachment loss آينده برخوردار است. (15)

ماركرهاي التهابي- CRP- :

عفونت از نشانه‌هاي اختصاصي همة فازهاي آترواسكلروز است. تشكيل رگه‌هاي چربي در اولين فاز آترواسكلروز منجر به چسبيدن سلول‌هاي لوكوسيت به ديواره اندوتليال از طريق فعال‌سازي سايتوكاين‌هاي پيش‌التهابي اوليه از قبيل و مي‌شود. توالي تجمع سلول‌هاي التهابي به فضاي Subendothelial نياز به كموتاكسي كنترل شده توسط كموكان‌هاي توليد شده به وسيله سايتوكاين‌هاي اوليه دارد. به علاوه سلول‌هاي مونونوكلئر در طي اين انتشار اوليه به همراه سلول‌هاي عروقي ذاتي به طور متوالي فاكتور‌هاي رشد را آزاد مي‌كنند كه پروليفراسيون سلول‌هاي عضلاني صاف و افزايش تعداد پلاك‌ها را تحريك مي‌كند. سرانجام تركيبات ترمبوتيك پلاك‌ها اغلب دچار تجزيه فيزيكي مي‌شوند كه معمولاً با نشانه‌هاي التهاب در ارتباط هستند. (9)

سايتوكان‌هاي پيش‌التهابي اوليه و به نوبت به دنبال ظهور سايتوكاين‌هاي ديگر، مثل مي‌شوند. به سايتوكاين Messenger تشبيه شده است، چون اين سايتوكاين مي‌تواند به طور جزئي (Remotely) فعاليت كند، تا برنامه سنتز پروتئين را در كبد از پروتئين «House keeping » (آلبومين) به خانواده‌اي از پروتئين‌ها كه بطور جمعي به عنوان واكنش‌دهنده فاز حاد شناخته مي‌شوند، تغيير دهد. (9)

پاسخ فاز حاد (APR) [6] برخلاف پاسخ هورمونال غيراختصاصي است. تعدادي از اين پروتئين‌هاي فاز حاد (APP) [7] شامل CRP ، آملوئيد A سرم، گليكوپروتئين آلفا و [8] ـ‌ كه در چسبيدن مولكول‌هاي تك هسته‌اي به اندوتليوم عروق دخالت مي‌نمايند ـ مي‌باشند. APR به وسيله فعال‌سازي كمپلمان در روند التهاب تأثير مي‌گذارد. فعال‌سازي كمپلمان موجب حذف آنتي‌ژن‌ها، مرگ باكتري‌ها و كنترل عفونت مي‌شود. (15،9)

پروتئين‌هاي فاز حاد به عنوان پروتئين‌هايي مشخص مي‌شوند كه در پاسخ به التهاب حداقل 25% غلظت سرم را تشكيل مي‌دهند و شامل پروتئين‌هاي كمپلمان، كوآگولان و سيستم فيبرينوليتيك هستند. سايتوكاين‌هاي پيش التهابي توسط مونوسيت‌ها، ماكروفاژها و لنفوسيت‌هاي T سنتز و در محل عفونت يا التهاب ترشح مي‌شوند. (40)

CRP از نظر كلينيكي مهم‌ترين پروتئين فاز حاد است چون به عنوان يك نشانگر وجود بيماري عمل مي‌كند. (15)

CRP اولين پروتئين فاز حاد بود كه ابتدا در دهه 1930 در بيماران مبتلا به پنوموني حاد كشف شد و دليل نام‌گذاري اين پروتئين آن است كه قادر مي‌باشد با C-Polysacharide پونوموكوكسي، واكنش نشان دهد. در اين حالت در طي چند روز سطح CRP خيلي زود بالا مي‌رود و از پاسخ اختصاصي آنتي‌بادي، در طي يك هفته يا بيشتر پيشي مي‌گيرد. (41)

از نظر كلينيكي CRP بيشترين استفاده را دارد، زيرا به طور ساده و ارزان با روش‌هاي كلينيكي و آزمايشگاهي اندازه‌گيري مي‌شود. اخيراً ثابت شده كه CRP ارزش كلينيكي، تشخيص و پيش‌بيني‌كنندگي بالايي هم در زنان سالم، هم براي مردان، افراد پا به سن گذاشته، High-risk smoker ها، افراد با آنژين پايدار و ناپايدار و بالاخره افرادي كه MI [9] مي‌كنند، دارد. نشان داده شده است كه خطر ابتلاي افراد با CRP بالا به حوادث عروقي سه تا چهار برابر بيشتر از افراد با سطوح پايين‌تر CRP است. (9)

CRP يك جزء فعال از APR است. القاء APR به دنبال عفونت، تروما، فرآيند التهابي و تعدادي از بيماري‌هاي بدخيم اتفاق مي‌افتد. تعدادي از سايتوكاين‌ها كه سبب تغيير در ميزان پروتئين‌هاي فاز حاد مي‌گردند شامل ، و مي‌باشند. (15)

سطوح نرمال CRP در سرم كمتر از 10mg/L است، در حاليكه در عفونت‌هاي حاد باكتريال در 80 تا 85 درصد از بيماران مي‌تواند به بيشتر از 100 mg/L در طي 48 ساعت برسد. (40)

نيمه عمر CRP 7-5 ساعت بوده و ظرف 72-48 ساعت به حداكثر غلظت خود مي‌رسد. مقدار آن طي چندمين روز پس از خاتمه التهاب يا تروما به سطح طبيعي باز مي‌گردد. (15)

سطوح CRP به وسيله آنمي يا تغييرات پروتئين پلاسما تحت تأثير قرار نمي‌گيرد. استفاده از برخي داروها، نشان داده شده كه سطوح CRP را كاهش مي‌دهد. به عنوان مثال، در يك بررسي درمان با، Pravastatin به طور معني‌داري سطوح HS-CRP [10] را بيش از يك دوره 5 ساله كاهش داده بود. (15،9)

روش‌هاي غير دارويي براي كاهش hs-CRP شامل كاهش وزن و ورزش مي‌باشد، هم‌چنين مشخص شده كه درمان جايگزيني هورمون ممكن است سطوح hs-CRP را افزايش دهد. (9)

پروتئين فيبرينوژن پلاسما: (11،9)

فيبرينوژن پروتئيني با وزن مولكولي 340 هزار دالتون است، اين پروتئين در انعقاد خون نقش دارد و در حضور يون كلسيم و آنزيم ترومبين به فيبرين تبديل مي‌شود، هم‌چنين يكي از پروتئين‌هاي فاز حاد آماسي بوده و در واكنش‌هاي التهابي يافت مي‌شود.

فيبرينوژن پلاسما در تجمع پلاكتي و غلظت خون تأثير دارد، هم‌چنين اثر متقابل بر چسبندگي پلاسمينوژن دارد و در تركيب با ترومبين، شكل‌گيري نهايي لخته و پاسخ به صدمات عروقي را تعديل مي‌كند. به علاوه فيبرينوژن ارتباط مستقيم با سن، چاقي، سيگار، ديابت و سطح LDL كلسترول دارد، و اثر معكوس با سطح HDL كلسترول، الكل و فعاليت بدني دارد.

فيبرينوژن همانند CRP در واكنش‌هاي فاز حاد، در طي پاسخ‌هاي آماسي افزايش مي‌يابد. با توجه به اين يافته‌ها، تعجب‌آور نيست كه فيبرينوژن در صدر ريسك فاكتورهاي بررسي شده قرار دارد.

گزارش‌هاي اوليه از Gothenburg ، Northwich park و Framingham Heart Disease همگي ارتباط مثبت معني‌داري بين سطح فيبرينوژن و ريسك ابتلا به بيماري كارديوواسكولار را در آينده دريافتند، مطالعات ديگر اين يافته‌ها را نيز تأييد كردند.

[1]. IL₁:Interleukin1

[2]. IL₆:Interleukin6

[3]. TNF_α:Tumor Necrosing Factorα

[4]. Attachment loss

[5]. Bleeding On Probing

[6]- APR: Acute Phase Response

[7]- APP: Acute Phase Protein

[8]- : Inter Cellular Adhesion Molcule_-1

[9]MI: Myocardial Infarction

[10]- Highly Sensitive CRP

تحقیق درباره ی پوسیدگی دندان

تحقیق درباره ی پوسیدگی دندان

نسخه ورد

زبان فارسی

فلوئور

فلوئور عنصری طبیعی است که تقریباً در تمام آب های آشامیدنی و خاک یافت می شود. اگر چه محتوای فلوئور آنها در سراسر دنیا بسیار متفاوت می باشد . اگر چه فلوئور به عنوان یکعنصر ضروری در نظر گرفته نمی شود، ولی این آنیون برای سلامتی استخوان ها و دندان مهم شناخته شده است. یک اسکلت با اندازه متوسط mg5/2 فلوئو دارد.

به علت اثرات مفید فلوئور

.1بر مینای دندان که سبب حداکثر مقاومت به پوسیدگی های دندانی می شود . .2اثرات آن روی هیدروکسی آپاتیت اسکلتی ، فلوئور عنصر مهمی محسوب می شود. .3فلوئور از طریق ممانعت آنزیمی به عنوان یک عامل ضد میکروبی در حفره دهان عمل میکند .

üشیوع پوسیدگی های دندانی در کاهش یافته است که عمدتاً ناشی از فلوریده کردن آب آشامیدنی و استفاده موضعی از فلوئور است.همچنین ، شیوع پوسیدگی های دندان در جوامع بدون آب فلوریده شده کاهش یافته است. علت این مسئله مشخص نیست ولی احتمالاً استفاده از خمیر دندان فلوئوردار است. üنوشابه های غیر الکلی در کارخانجات نواحی شهری معمولاً با آب فلوریده شده تهیه می شوند.